آمدی بر یاری عترت در این صحرا حبیب

مرحبا بک اجر تو با مادرم زهرا حبیب

بی سبب نبود که از اول حبیبت گفته اند

تو حبیبی تو حبیبی تو حبیبی یا حبیب

شاد کردی قلب محزون عزیزان مرا

می کند امشب دعایت زینب کبری حبیب

دشت پر از دشمن و ما بی کس و تنها و تو

دوستی کردی میان دشمنان با ما حبیب

خوب شد بر یاری آل پیمبر آمدی

زآن که خیری نیست بعد از ما در این دنیا حبیب

با وجود آن که باشد آب، مهر مادرم

از حریمم گشته بانگ العطش بر پا حبیب

کودکان تشنه ام را بهر دفع تشنگی

نیست آبی غیر اشک خجلت سقّا حبیب

باش با ما تا ببینی دختر معصوم من

می دهد از تشنگی جان بر لب دریا حبیب

تو حبیبی کز برای یاری محبوب من

آمدی از کوفه امشب یکّه و تنها حبیب

می رسی بر آرزوی خویش امشب صبر کن

می شود رنگین زخون، مهر رخت فردا حبیب

تو حبیبی تو حبیبی ای حبیب اهل بیت

دستگیری کن به فردا (میثم) خود را حبیب