از اشـکِ چشـم خــورشیـد، لبـریـز، آسمان است
انگـار آسمــان هـــم از دیــده خـونفشـــان است
این ماه، ماه اشک است این ماه، ماه خون است
ایــن مــاه، مـــاه نــوحه یـا مـاه نــوحهخوان است
هفتــاد قـــرص خـــورشیـد افتـــاده بــر روی خاک
هفتــاد مـــاه خـــونین بــر نــوک نــی، عیان است
ایــن آیـــههــای قــــرآن، یـــا جــای تیــــر و نیـزه؟
ایــن لالـــهزار خـــونیـن یــا جســم بـاغبان است؟
از مـکــــــه کـــــاروانـــــی گــــردیـــده کــــربـلایی
سیــلاب اشـــک زهــــرا دنبـــــــال آن روان است
از چشم آسمــانها ریـــزد ستـــاره بــــر خــــاک؛
یــا اشـــک چشــم سقـا در جام تشنگان است؟
در دست دستهای تیغ، در دست دستهای سنگ
در دسـت حـرمله تیـر، دست سنان، سنان است
از مقــتــــــل شهیـــــدان آیـــــد صــــــدای نــالــه
ایـــن نــــالــۀ محمّـــد یـــــا صــاحبالزمان است؟
هـــــر طـفــــل بــــر زبــــانـش نـــــامـــی ز آب آرد
امـــامیــان طفـــلان یـــک طفــــل بیزبـــان است
«میثم»!جهان فانی،فانیست هرچه باشد
خـون شهید، تنهـا تـا حشر جـــاودان است