از هر طرف بر آن بدن چاکچاک سرخ

بارید ز آسمان به زمین خون و خاک سرخ

یابن شبیب در غم آن شاه انس و جان

گردد اگر سرشک تو بر صورتت روان

بخشد خدا تمام گناهانت از کرم

چه کوچک و بزرگ بود چه زیاد و کم

یابن شبیب خواهی اگر نزد کبریا

نبود به نامۀ عملت ثبت یک خطا

طوف حریم آن شرف عالمین کن

در کربلا زیارت جدّم حسین کن

یابن شبیب گر به نبی ختم مرسلین

خواهی شوی به باغ جنان یار و همنشین

بهر رضای ختم رسل فخر عالمین

لعنت نما به قاتل فرزند او حسین

یابن شبیب گوش کن از مکتب ولا

خواهی اگر ثواب شهیدان کربلا

بر گو که کاش بودم من در کنارشان

فوز عظیم بردمی اندر جوارشان

یابن شبیب خواهی اگر در جنان مدام

با ما دهد خدای تو را بهترین مقام

از ما مباش در غم و شادّی خویش دور

با ما شریک باش چه در غم چه در سرور

آل رسول را همه جا دوستدار باش

با دوستان عترت اطهار یار باش

هر کس در این جهان به یکی سنگ دل دهد

محشور روز حشر به آن سنگ میشود

ای نور چشم احمد و زهرا و مرتضی

ای هشتمین ولّی خداوند، یا رضا

جدّت حسین داد به اسلام آبرو

گفتی چو گوسفند بریدند سر از او

خاکم به سر هماره به جان و دلم شرر

کی تشنه لب بریده کس از گوسفند سر

قصّاب کی اجازه به خود داده این جفا

کز گوسفند سر ببرد از ره قفا

ای در غم حسین دو چشم تو اشکبار

کی گوسفند گشته در اسلام سنگسار

کی گوسفند پیشتر از ذبح حنجرش

گردیده پاره پاره ز شمشیر، پیکرش

بس ذبح گوسفند شنیدند و دیده اند

با تیر حلق بچّۀ او کی دریده اند

زین غم قرار از دل هر شیخ و شاب رفت

«میثم» خموش باش که زهرا ز تاب رفت