با خدا جا در دل اهل ولا دارد حسین
هر طرف رو آوری صد کربلا دارد حسین
ما به دشت کربلا از او مزاری دیده ایم
در دل شیعه یک صحن و سرا دارد حسین
قتلگاهش کعبه و آب فراتش زمزم است
بلکه صد زمزم روان در چشم ما دارد حسین
دربهای خون او شد خونبهای او خدا
ز آن خدایی بر همه خلق خدا دارد حسین
این شنیدی هست قرآن زینت هر خانه ای
جا چو قرآن در تمام خانه ها دارد حسین
جای قرآن و حسین در سینۀ پیغمبر است
بلکه جا بر روی دوش مصطفی دارد حسین
هر دلی با یاد او دارد هزاران نینوا
گر چه رو بر روی خاک نینوا دارد حسین
عالم خلقت به سویش برده دست التجا
خود به زیر تیغ با حق التجا دارد حسین
تشنه لب شد کشته و جاری ز چشم شیعیان
تا قیامت چشمۀ آب بقا دارد حسین
بی وجودش در عبا آل عبا کامل نبود
شهره ز آن بر خامس آل عبا دارد حسین
در هجوم نیزها حق را عبادت می کند
به چه خوش در موج خون حال دعا دارد حسین
شمر را در قتلگه قول شفاعت می دهد
تا چه حد آقایی و لطف و عطا دارد حسین
ذرّه ای از تربتش درد دو عالم را دواست
بهر درد عالم خلقت دوا دارد حسین
زیر چوب خیزران آوای قرآن بشنوید
گفتگو با دوست در طشت طلا دارد حسین
قتلگاهش مروه و سعیش چهل منزل تمام
بین طشت زر صفایی با صفا دارد حسین
اجر تَرک خانمان را بر رضای دوست بین
در تمام خانه ها بزم عزا دارد حسین
کی فتد «میثم» لوای سرخ عاشورا به خاک
همچو زینب تا ابد صاحب لوا دارد حسین
