امشب علی ولیمه به خلق جهان دهد امشب زمین فروغ به هفت آسمان دهد امشب خدا تجلّی خود را نشان دهد با خطّ نور، بر همه خطّ امان دهد میلاد شیر دخت علی، شیر داور است سر تا قدم حقیقت زهرای اطهر است باید دوباره خلقت پیغمبری چنین آرد ز کعبه بنت اسد حیدری چنین بخشد خدا به ختم رسل کوثری چنین کز دامنش ظهور کند دختری چنین فخررسول وفاطمه "زِینِ اَب"است این امّ الکتاب صبر و رضا، زینب است این بَدرُ المنیر و شمس ضُحای علی است این بعد از بتول عقده گشای علی است این یادآور صدای رسای علی است این آیینه تمام نمای علی است این گفتار وحی در سخنش آفریده اند یا صورتی ز پنج تنش آفریده اند این مریم مقدس طاهاست، زینب است این یادگار ام ابیهاست، زینب است این نورچشم حضرت زهراست، زینب است این افتخار عصمت کبراست، زینب است در وصف او من آنچه بگویم شکست اوست آثار بوسه های علی روی دست اوست زینب که لحظه هاست همه یادواره اش زینب که سال هاست سراسر هزاره اش زینب که دل برد ز پیمبر نظاره اش زینب که خلقت است مطیع اشاره اش زینب که با صدای علی حرف می زند در شهر کوفه جای علی حرف می زند این است بانویی که پیام آوری کند هنگام خطبه معجزه حیدری کند یک عمر بر حسین و حسن مادری کند با دست بسته بر اسرا رهبری کند باران رحمت است که ریزد ز ابر او دین زنده از قیام حسین است و صبر او ای در تن مطهر تو جان پنج تن ایمان تو حقیقت ایمان پنج تن از کودکیت شمع شبستان پنج تن چشم تو آبیار گلستان پنج تن یادآور تکلم زهرا بیان توست اعجاز ذوالفقار علی در زبان توست حیدر ثنات گفته که این حیدر من است کوثر دعات کرده که این کوثر من است خون حسین گفته پیام آور من است قرآن دهد شعار که احیاگر من است صبر و رضا به مادری ات کرده افتخار خون خدا به خواهری ات کرده افتخار ایثار و صبر جمله ای از مکتب تواند آیات نور گوهر لعل لب تواند تو آسمانی و شهدا کوکب تواند بالای نیزه محو نماز شب تواند بسیار زن که صابر و نستوه بوده است کی مثل تو "رَأیتُ جَمیلا" سروده است بر شکر قتلگاه تو از داور آفرین بر استقامت تو ز پیغمبر آفرین بر ذوالفقار نطق تو از حیدرآفرین بر خطبة دمشق تو از مادر آفرین وقتی شدی به کوفه پیام آور حسین لبخند فتح زد به سر نی سر حسین از حنجر حسین تو، خنجر شکست خورد با خطبه تو خصم ستمگر شکست خورد تنهایی و ز، صبر تو لشکر شکست خورد طغیان و ظلم تا صف محشر شکست خورد تو یک تنه تمام سپاه ولایتی حق است اینکه دختر شاه ولایتی پیغمبر حسین تویی با خطاب فتح نازل به سینه ات شد از اوّل کتاب فتح گردیده امّتت سپه بی حساب فتح روی تو شد به برقع خون آفتاب فتح "میثم" هماره با تو مگر گرم گفتگوست کز معجز تو بار مضامین به نخل اوست
