ای هلال ماه خون خون جگر آورده ای
سوز دل فریاد جان اشک بصر آورده ای
با قد خم گشتۀ خود بر فراز آسمان
از هلال دختر زهرا خبر آورده ای
بهر عاشورائیان هر سال شوری داشتی
ای عجب امسال شور بیشتر آورده ای
آتش و خاکستر و کعب نی و زخم زبان
از برای عترت خیر البشر آورده ای
بر دل فرزند زهرا تیر داری در کمان
یا برای اصغرش تیر دگر آورده ای
آب می بندی برای عترت خیرالبشر
یا برای دامن طفلان شرر آورده ای
داغها بگذاشتی بر قلب مجروح حسین
باز می بینم بر او داغ پسر آورده ای
در کنار علقمه از اشک چشم فاطمه
آب بهر ساقی بیدست و سر آورده ای
ای هلال خون بسوزد اخترانت سر بسر
ابر خون در علقمه بهر قمر آورده ای
ای محرّم وای بر تو پیش تیر حرمله
حلق اصغر چشم سقّا را سپر آورده ای
ای مه خون، خون جگر کردی که بر آل علی
جای آب سرد خوناب جگر آورده ای
ای محرّم این تو هستی که یتیم وحی را
در کنار جسم عریان پدر آورده ای
لب فرو بر بند «میثم» کز شرار شعر خود
سوز دل از نخل خود جای ثمر آورده ای
