غنچــۀ خنــدان گلستــان مـــن
خـون تــو سـرسبـزی بستـان من
آبــــروی حسیــن، خـــون خــدا
کـرده بـه شیـرخـوارگی جـان فدا
تو کیستی تمام هست حسین
دسته گلی بر سر دست حسین
ذکـــر خـــدا گـریـۀ شب‌های تو
آب بقـــا تشنـــۀ لـب‌هــــای تـــــو
در حـــرم دل شــــرر افـــروخته
خنـده بـه آتـــش زده و ســـوخته
خیــل ملائــک شـده بیچـاره‌ات
دسـت گـــرفتند بـــه گهــــواره‌ات
تشنـۀ آب از دم پیکـــان دوست
حق توباشد که نگنجی به پوست
غنچـۀ نشکفتـه ز هــم واشـده
آیـــــۀ روی دســــت، معنــا شده
بــوسه‌گـــه تیـر شــده حنجرت
گشتــه جـدا بر سر دستم سرت
بـــاز مـــرا صـــدا بــزن اصغـــرم
دوبـــاره دسـت و پــا بـزن اصغـرم
امیـد مــن دوبـــاره لـب بــاز کن
بـه گـریـه نــه بـه خنــده پرواز کن
تــــو را وصــــــول آرزو مـبــــارک
تیــر ســه‌شعبـه در گلــو مبـــارک
قصــه ایـثــــار تـــــو جــــاودانی
خـــون گلـــویـت شــده آسمـانی
چنـان کـه بـاغ نسترن خنده زد
زخــم گلــوی تــو بـه من خنده زد
ای حــــرم‌الله ز تــــــو محتــــرم
تیـــر کجــــا و حلـــق صیـــد حـرم
ذبیــح مـــن بــزن تبسـم، بخنـد
کـه جـای تـو ذبـح نشـد گوسفند
بخنـد ای ضیــــاء چشــم تــــرم
بخنـد تـــــا نــــزد ربـــابــت بـــــرم
مُشَیِّـــع پیـکـــر پـــــاکـت منـــم
آن کــه نهـد در دل خــاکت منـــم
روز جــزا شفیــع عــالم شوی
مگر تو دستگیر «میثم» شوی
