حرم هشت ذیحجّه در سال شصت

به حجّاج شوری دگر داد دست

در اطراف کعبه نگاه همه

به ماه رخ یوسف فاطمه

بنی هاشم اطراف او گشته جمع

زهر سو چو پروانه بر کرد شمع

گروهی به نیرنگ و تزویرها

نهان زیر احرام شمشیرها

بر آن سر که تا از طریق خلاف

بریزند خون ورا در طواف

در آن حال عبّاس نجل علی

به امر حسین آن خدا را ولی

قدم بر روی بام کعبه نهاد

بدین خطبه همچون علی لب گشاد

ندا داد حمد است خاص خدا

که این بیت را داده قدر و بها

گرفت این حرم از علی آبرو

که اینک حسین است فرزند او

علی آنکه شد بیت ربّ اِله

بر او زادگاه و از او قبله گاه

الا قوم کفر و نفاق و حرام

که بستید راه حرم بر امام

به این بیت از آن امام البشر

احق کیست باشد که نزدیکتر

اگر حکمت حیّ داور نبود

اگر سرّ خلاّق اکبر نبود

به جای امام از ره احترام

حرم بال می زد به سوی امام

خلایق حجر را کنند استلام

حجر بوسه آرد به دست امام

نبودی اگر امر مولای من

کلام خداوند یکتای من

چو بازی که گنجشک گیرد دمی

به خیل شما حمله ور گشتمی

بنی هاشمی مرگ را هر یکی

به بازی گرفتند از کودکی

کجا از شما مردم ناسپاس

بود روز مردانگی شاه هراس

چو ذبحی که افتد به پای حسین

من و خاندانم فدای حسین

یکی لحظه چشم خرد کرده باز

ببینید آری ببینید باز

یکی شارب الخمر کافر بود

یکی صاحب حوض کوثر بود

در آن بیت خوانندگانند مست

در این بیت دارند قرآن به دست

در آن بیت رجس و پلیدی مدام

در این بیت آیات و پاکی تمام

شما از چه کس پیروی می کنید

حسین است مولایتان یا یزید

شمایید در بند آن اشتباه

که روی قریش است از آن سیاه

قریش از پی کشتن مصطفی

کشیدند از شیطنت نقشه ها

چنین کار هرگز میّسر نبود

که غافل علی از پیمبر نبود

شما نیز بر قتل فرزند او

نهادید با تیغ در کعبه رو

سلیل همان شیر دوار منم

فداییّ نجل پیمبر منم

به تن تا که عبّاس را دست هست

به قتل امامش نیایید دست

گزندی نیاید بر آن جان پاک

مگر خون عبّاس ریزد به خاک

سرم را بگیرید از پیکرم

سپس حمله آرید بر رهبرم

ز هم باد بگسسته پیوندتان

پراکنده تا حشر فرزندتان

به لعنت کند ذات حق یادتان

همان لعنت حق به اجدادتان

ببینید آن اشجع النّاس را

شناسید زین خطبه عبّاس را

چنین داد ز آغاز با یار دست

که پشت برادر ز داغش شکست

نه تنها ز «میثم» که از هست بود

به عبّاس تا صبح محشر درود