خار توام ای گل زچه رو خار بمیرم

بگذار کنار تو به گلذار بمیرم

دیدار تو خوب است ولی خوب تر از آن

این است که در لحظه دیدار بمیرم

یک عمر نگه داشته ام جان به هوایت

یک لحظه نگاهم کن و بگذار بمیرم

آزادگیم از قفس تنگ هوابخش

مگذار که چون مرغ گرفتار بمیرم

چشمی بگشا تا که به یک چشم گشودن

یکبار تو را بینم وصد بار بمیرم

هر چند چو من عبد خطاکار نداری

مگذار که چون عبد خطاکار بمیرم

دیوانه شدم تا که خردمند بمانم

مستانه کنم زیست که هشیار بمیرم

سرمایه عمرم همه این است که ۀخر

با دوستی حیدر کرار بمیرم

من «میثم» دار توام ای دوست نگاهی

باشد که چو میثم بسردار بمیرم