کوفی چه پست و کوفه عجب بی وفا شده مهمان کوفه در به در کوچه‌ها شده درهای خانه‌ها به رویش بسته شد، ولی درهای درد و غصه و اندوه وا شده تا بنگرد ز مکه به سر بازی‌اش حسین بالای بام، از تن او سر جدا شده طوعه! سر تو باد سلامت، بیا ببین لب تشنه میهمان عزیزت فدا شده هانی کجاست تا نگرد بین کوچه‌ها مهمان او تنش سپر سنگ‌ها شده آتش به فرق مسلم مظلوم ریختند اینگونه احترام ز مهمان کجا شده؟ باید گریست بر دو عزادار کوچکش زندان کوفه قسمت صاحب عزا شده ای دوستان به دختر مسلم خبر دهید گویید کوفه بر پدرت کربلا شده با آنکه شد کشیده تنش بین کوچه‌ها قبرش به کوفه کعبه اهل ولا شده تا اشک‌ها به ماتم او سیل خون شود «میثم» ز سوز سینه مصیبت سرا شده
