مرثیه ومصیبت

مرثیه ومصیبت

به لب آه و به دل خون و به لب اشک بصر دارم طایر وحی ام و گردیده جدا بال و پرم شب‌های غربت تو گذشت و سحر نداشت گلان وحی، را پرپر که دیده؟ دریا به دیده ی تر من گریه می کند رخسار یاس و سیلی دست خزان کجا با غل جامعه در هم بفشارید تنم را شد تازه داغ، باز به دل های اهل بیت