نقــدینـۀ مــن جــان و خـریدار حسینم
آزادهام و سخـت گــــرفتـــار حسـینـم
ای یــوسف صـدیق کجـایی کـه ببینی
مـن یــوسفم و بـــردۀ بــــازار حسینم
جــان را سپـــر تیــر بـلا کـردم و گـویم
شمشیـر بیــارید کــه مـن یار حسینم
سـرلشگـر بیلشکــرم و بــا تـن تنهـا
سـر بـر کـف و سـرباز فـداکار حسینـم
در پیـچ و خـم کــوچه و بام و سـر بازار
هـر جـا کـه روم تکیه بـه دیوار حسینم
بـا سینـه خــونین سپــر تیــر بـــلایـم
بــا پیکـر بیسـر شده سردار حسینم
بهتـر کــه ز تــن دست مرا قطع نمایید
مــن نــایب عبــــاس علمــدار حسینم
باچشم زخون بسته نهم رو سوی مکه
سـر تا به قدم چشم به دیدار حسینم
بگــرفتهام از خـــون جبین رنـگ خدایی
امـــروز مــن آیینـــۀ رخســـار حسینـم
«میثم»ز تن و جان و سرم دست کشیدم
حتــی بـــه ســــر دار خـــــریـدار حسینــم