طبیب و درد و درمانم حسین است

تمام دین و ایمانم حسین است

از آن دائم به قرآن اُنس دارم

که جسم و جان قرآنم حسین است

بهشتم کربلا، کوثر فراتم

صراط و حشر و میزانم حسین است

یقین دارم که در تاریکی قبر

چراغِ چشم گریانم حسین است

گل من اشگ و بلبل روضه خوان است

بهار و باغ و بستانم حسین است

گنه کارم گنه کارم گنه کار

امید و عفو و غفرانم حسین است

گر از آغاز و پایانم بپرسید

همه آغاز و پایانم حسین است

شفای قلب مجروحم بود اشک

دوای دردِ هجرانم حسین است

که گفته من نمی بینم خدا را

جمال حیّ سبحانم حسین است

اگر شاهم، گدای کوی اویم

و گر مورم سلیمانم حسین است

کی ام من «میثم» آلوده دامان

همه تطهیر دامانم حسین است