تمام حنجره ها نینوای توست حسین

دل شکسته ی ما کربلای توست حسین

بهای خون تو را جز خدا نداند کس

تو کیستی که خدا خونبهای توست حسین

به بام کعبه اگر پا نهم هنوز دلم

کبوتر حرم باصفای توست حسین

زدست فاطمه گیرد برات آزادی

کسی که زائر صحن و سرای توست حسین

هزار داغ ببینم اگر، قسم به خدا

سرشک من همه وقف عزای توست حسین

تو آن سراج منیری که گمرهان تا حشر

چراغشان سَرِ از تن جدای توست حسین

سلام بر تو که حتّی سپاه دشمن هم

رهین منّت لطف و عطای توست حسین

سر تو دفن شد امّا چهارده قرن است

جهان پر از تو و بانگ رسای توست حسین

سلام بر تو که قاتل، کریم خواند تو را

سلام بر تو که عالم گدای توست حسین

اگر شفاعت عالم کنی به روز جزا

خدا گواست کمی از جزای توست حسین

هنوز دوست به یاد تو اشگ می ریزد

هنوز بر لب دشمن ثنای توست حسین

هنوز «میثم» آلوده با هزاران زبان

زبان گشوده و مدحت سرای توست حسین