امروز جمعه ، ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
تشنه گان یم لا، موج بلا را سپرند

 

تشنه گان یم لا، موج بلا را سپرند

بر لب آب روان تشنه ی خونِ جگرند

آفتاب اند که آن سوی نقاب ابرند

چهره پوشیده زخون و همه جا جلوه گرند

تشنه کام اند ولی تشنه ی جام عطش اند

بحرها بر لبشان از لبشان تشنه ترند

بسمل غرقه به خون اند که در مقتل عشق

بال بگشوده و با خیل ملکگ همسفرند

خبری در پس پرده ست که این خوش خبران

با خبر از دو جهان اند و زخود بی خبرند

دیده بر تیر بلا دوخته هم چون عبّاس

دستگیر همه، خود کشته ی بی دست و سرند

نازم آن ساقی لب تشنه که تا دامن حشر

بحرها از نفس سوخته اش شعله ورند

این شهیدی است که فردای قیامت شهدا

به بلندای مقامش همه حسرت ببرند

جرعه نوشان همه گی دریا دل

مستمندان نگاهش همه صاحب نظرند

همه عالم قمر هاشمیان خوانند

با وجودی که همه هاشمیان خود قمرند

حاجت از تربت عبّاس طلب کن «میثم»

زآن که ارباب دعایش همه گی خاک درند