تو همان خون خدایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

همه جا با شهدایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

تو حسینی که زشمشیر عدو با لب عطشان

در ره دوست فدایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

تو به هر سینه صفائی تو به هر ناله نوائی

تو به هر درد دوایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

هم تو در بحر بلا بر همه کشتی نجاتی

هم تو مصباح هدائی، باَبی اَنتَ و اُمّی

نتوان گفت که بی غسل و کفن دریم خونی

تو در آغوش خدایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

زنده ای زنده چو جان در تن عشّاق اگر چه

کشته در کرب و بلایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

بشری یا که خدایی نتوان گفت که هستی

نه خدائی نه جدایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

کربلا جسم تو بگرفته در آغوش ولیکن

چون خدا در همه جایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

هر چه فانی است به جز وجه خداوند تعالی

تو همان وجه خدائی، باَبی اَنتَ و اُمّی

هر که گردید فنا در تو بقا یافت به عالم

که تو خود عین بقایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

آفتابا که سر دوش نبی جلوه نمودی

به سر نیزه چرایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

به خدایی که مکان در دل ما داشت از اوّل

چون خدا در دل مایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

همه از تیر بلاها بگریزند ولی تو

عاشق تیر بلایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

تو حسینی تو حسینی تو حسینی تو حسینی

کشتۀ تیغ جفایی، باَبی اَنتَ و اُمّی

بین گدای در خود میثم بی دست و زبان را

نظری هم به گدایی، باَبی اَنتَ و اُمّی