زمــانِ نــامتناهـی همـان محرّم توست
تمـــام مُلـک خــداونـد زیـــر پرچـم تـوست
اگرکه سیل سرشکم وجود را برده است
خـدا گــواست کـه روز عـزای تو،کم توست
به عرصه‌ای که خداخونبهای توست حسین!
بهشت،قیمت یک قطره اشک ماتم توست
چگونـه کشتـه بخـوانم تو را که می‌بینم
هنـــوز مکتـب اسـلام، زنـده از دم تـوست
روا بــوَد کــه همیشـه نمـاز، بوسه زنـد
به وقت سجده به مهری که خاک مقدم توست
اگـــــر ولادت شیعـــه غـدیــــر بــود اول
ولادت دگــــــــرش اوّلِ محـــــرّم تــــوست
چــه قـابـل اسـت تـو را خاتم سلیمانی
تمــــام وحــی خداونـد، نقش خاتم توست
نبــی نبـودی و بـر تــو کتــاب نـازل شد
شکـاف سینـۀ خونین، کتاب محکم توست
اگـرچـه اهــل نمــازیم و اهـل روزه ولی
نماز و روزه و خمس و زکـات مـا غم توست
از آن ز گلشن سبز بهشت، سبـزتر است
که اشک، آب گوارای نخل «میثم» توست
