اشــک مـن امشب گــلاب تـــربت یارم شده
خــواب هـم گـریان بــرای چشم بیدارم شده
زنـــدگی جــان‌کندنم گشته، طبیبـم احتضـار
دارویــم غــم گشته، تنهــایی پرستارم شده
دردهــای مخفــی‌ات در سینـــه‌ام پیچیده‌اند
خــون پهلــویت روان از چشــم خونبارم شده
سخــت گــــردیـده عبـــورم از در ایـن آستان
عکـس طفـل بی‌گنــاهت نقـش دیوارم شده
خــــانـۀ تــــاریک مــــابی‌تــو عــزاخـانه شده
بیشتـــر صــــاحب‌عـزا طفـــل عـزادارم شده
لاله‌ام گــردید پــرپـر، غنچــه‌ام از دست رفت
دیــــدن روی مغیـــــره در جگــــر خـارم شده
خنــدۀ قنفــذ دلــــــم را بیشتــــر آتـــش زده
طعــن ثــانـی مــرهـم زخـــم دل زارم شـده!
آن ستمکــاری کـه بـا من کـرد بیعت در غدیر
داده تشکیـــل سقیفــه، قــاتــل یــارم شده
بعـــد تــو مـــاننـد شمعــی در میـــان انجمن
آب گشتن،سوختن،ساکت شدن،کارم شده
گرچه در ایام غربت کس دلش بر من نسوخت
ســوز «میثـم» تـا سحـر وقف شب تارم شده
