اشگم بود نشانه ی عرض ارادتم

چون کودکان همیشه بود گریه عادتم

هر شب دعا به مادر خود می کنم که او

با اشگ دیده شست به صبح ولادتم

خشکیده نخل طادعت ام از گرمی گناه

ای اشگ همّتی که نسوزد عبادتم

از لحظه ی ولادت خود اشگ ریختم

باشد که این چنین گذرد تا شهادتم

اشگم بود سعادت دنیا و آخرت

یارب مباد سلب شود این سعادتم

ای اشگ دیده قطع مشو تا مگر دمی

آید عزیز فاطمه بهر عیادتم

مولا مرا به سابقه ام عفو کن که من

پیش از ولادتم به تو بوده ارادتم

بین دوستان عددی نیستم ولی

دادند از محبّت زهرا سیادتم

من «میثم» محمّد و آل محمّدم

دادند آنچه خواستم از آن زیادتم