از کوه، بسی بودی ایمان تو محکمتر

کفر است به دور از تو چون رجس که از حیدر

یاری زنبی کردی تا آن نفس آخر

احمد که همه خلقت بر مکتب او نازد

با آن شرف و عزّت بر چون تو عمو نازد

پیشانیت از آغاز تابنده چو گوهر بود

پیدا به مه رویت مهر رخ حیدر بود

با نور علی (ع) زآغاز روی تو منوّر بود

در جمع عرب زآنرو قدر تو فزون تر بود

یک نور دو قسمت شد تابید چو مهر و ماه

یک نیمه زصلب تو یک نیمه زعبدالله

پیوسته سلام از ما و زخالق دادارت

بر پایۀ ایمانت بر کفّۀ ایثارت

بر حیدر کرارت بر جعفر طیارت

ای چشم نبی روشن پیوسته به دیدارت

حسن ازلی داری انوار جلی داری

آئین رسول الله (ص) توحید علی (ع) داری

از همسر خود احمد چون گشت چهل شب دور

شد در طلب کوثر بر طاعت حق مأمور

تا همچو کلیم الله او باشد و کوه طور

در بیت تو ساکن شد ای بیت تو بیت النّور

چون کوه بود محکم دیوارۀ توحیدت

بهتر چه دلیل از این دربارۀ توحیدت

تو همدم پیغمبر (ص) تو حامی قرآنی

تو دست رسول الله (ص) تو محور ایمانی

در دیده ما نوری در پیکر ما جانی

دریای گهر بخشی خورشید فروزانی

از کوثر و از زمزم (میثم) لب خود شوید

تا وصف تو را خواند تا مدح تو را گوید