با آنکه ماه روی تو یک دم ندیده ام

غیر از تو در تمامی عالم ندیده ام

روزی که جلوه می کنی و می شناسمت

ثابت شود که روی تو را کم ندیده ام

روی تو را چنانکه تو را آفریده اند

خلق جهان ندیده و من هم ندیده ام

با آنکه مویم از غم ایّام شد سفید

چون با غم تو ساخته ام غم ندیده ام

جز محفلی که بوده در آن وصف روی تو

جایی بساط عیش فراهم ندیده ام

زیباتر از فرشته و نیکوتر از بشر

مثل تو در تمامی عالم ندیده ام

یک لحظه در وجود تو تعطیل جود نیست

هرگز دریغ آب من از یم ندیده ام

اضداد را مطالعه کردم جدا جدا

جز غیبت و حضور تو با هم ندیده ام

این غم کجا برم که به هر انجمن تو را

یک باره با هزار نگاهم ندیده ام

منّت خدای را که به جز وصف روی تو

باری به نخل تازه ی «میثم» ندیده ام