باغبان کس نشنیده است که از بی آبی

آب از خون دل خویش دهد بر چمنش

این همان کشته ی اشگ است که تا روز جزا

دل مردان الهی شده بیت الحزنش

این شهیدی است که تا صبح قیامت هر روز

تازه تر گردد و گردیده عزای کهنش

کرد ترک وطن از بهر شهادت که بود

دل «میثم» نه، دل عالم و آدم وطنش