بیا چو یوسف صدّیق پاک دامان باش
زدیو نفس به سوی خدا گریزان باش
چه صرفه می بری از دعوی مسلمانی
به صدق نیّت و حسن عمل مسلمان باش
بکار دانه به امّید چیدن دگران
مرید همّت آن سالخورده دهقان باش
به این سرای دو در این دو روزه دل مسپار
به یاد خداحافظی چو مهمان باش
هزار مرتبه داروی تن طلب کردی
دوای دل بطلب در سلامت جان باش
زمامداری عالم نشان مردی نیست
اگر که مردی! بر نفس خویش سلطان باش
جمال و قامت رعنا کمال آدم نیست
به حسن سیرت و حسن خصال، انسان باش
کلام حافظ شیرین بگیر که گفت
«اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش»
زشهریاری ملک وجود چشم بپوش
گدای دائم درگاه شاه مردان باش
سعادت دو جهانت همین بود «میثم»
کنار آل محمّد مطیع قرآن باش
