بگذر زجسم و حرمت جان را نگاه دار

دست از جهان بشوی و جهان را نگاه دار

یک حرف کفر خرمن دین را دهد به باد

کمتر سخن بگوی و زبان را نگاه دار

ای تاخته به جانب دوزخ تمام عمر

یک دم به خود بیاو و عنان را نگاه دار

دین را اساس و پایه به جز حب و بغض نیست

در سینه این دو گنج نهان را نگاه دار

گنجی به پای گنج قناعت نمی رسد

تا بی نیاز سازدت آن را نگاه دار

تا پی بری به قدر گل و باغ و باغبان

فصل بهار یاد خزان را نگاه دار

تو از تبار دیو نه ای از فرشته ای

از اصل خویش نام و نشان را نگاه دار

خواهی که از تو پیر و جوان گیرد احترام

خود احترام پیر و جوان را نگاه دار

وقت گنه امام زمان بر تو ناظر است

پس حرمت امام زمان را نگاه دار

«میثم» به یاد سودو زیان حساب حشر

اینجا حساب سود و زیان را نگاه