چو گل همیشه مطیع هوای گلشن باش

بسوز و دم نزن و مثل شمع روشن باش

تو نسل دامن پاکان روزگار راستی

مرو بدامن ناپاک، پاک دامان باش

زتیغ مرگ بسی تیغ نفس تیز تر است

بپوش جامه تقوا و غرق جوشن باش

قسم بدوست که شیطان و نفس دشمن تواست

باین دو دشمن ظاهر فریب دشمن باش

بمال و حشمت و زیبائی قبیله مناز

تو کز منی شده ای خلق خالی از من باش

شکستن دل مردم هنر نمی باشد

به جای دل شکنی فکر خود شکستن باش

تو را به کعبه بود روز پنج نوبت روی

نه عبد بتکده نه پیرو برهمن باش

چو در بلندی و پستی مخیرت کردند

به جای آنکه شوی خار راه سوسن باش

اسیر شانه و آئینه گشته ای تا چند

بیا به جمع شهیدان، زخون مزین باش

زآه سرد زبون زمان مشو «میثم»

بزیر پتک حوادث چو کوه آهن باش