در دل پر غصه ما لشگر غم گم شده

لشگر غم نه خدا داند که دل هم گمشده

تا زغفلت کعبه روی تو را کردیم گم

پیش سیل اشک ما صد چاه زمزم گم شده

تا بجوید آفتاب طلعتت را در زمین

برفراز آسمانها ماه مریم گم شده

ماه من بالله تو از خورشید هم پیدا تری

آنکه رویت را نجسته خود مسلّم گم شده

یوسف گم گشته زهرا به اقرار همه

تو در عالم گم نگشتی در تو عالم گم شده

مثل یک قطره که در دامان دریا گم شود

در میان کفه احسان تو یم گم شده

داده دل از دست و بیرون گشته از باغ بهشت

در هوای گندم خال تو آدم گم شده

با همه شهرت که در جود و سخاوت داشته

ای عجب بین گدایان تو حاتم گم شده

گشته پیداتر به چشم اهل دل از آفتاب

تا به گلزار تماشای تو «میثم» گم شده