الهی چشم دشمن هم نبیند آنچه من دیدم
که پامال خزان تنها گلم را در چمن دیدم
چراغ آرزوهای مرا کشتند در خانه
سیه تر روز خود از شب در این بیت الحزن دیدم
چگونه زنده مانم منکه تنها یاور خود را
بزیر تازیانه با دو چشم خویشتن دیدم
نگاهم بود بر دست مغیره رو چو گرداندم
گشودم چشم و سیل اشک در چشم حسن دیدم
کنار خانه زهرای مرا کشتند و بعد از آن
به مسجد قاتل او را به اشکم خنده زن دیدم
درون سینه آن مظلومه رازی داشت سر بسته
که من آثار آنرا آشکار از پیرهن دیدم
نمی گویم چه آمد بر سرم آنقدر می گویم
که مرگ خویش را هنگام غسل آن بدن دیدم
الهی جان من با آه من از دل برون آید
که آنشب لالۀ خونین خود را در کفن دیدم
به مظلومّی من تا عمر داری گریه کن «میثم»
که عمری خویش را تنها میان انجمن دیدم
