ای خدای جود ای جود خدا

مقصد مخلوق و مقصود خدا

خاک کویت مهر ارباب کرم

ریگ جویت دُرّ نایاب کرم

کاظمینت کعبۀ بیت الحرام

آسمان ها را مطاف صبح و شام

ما همه عبدیم و تو خیر العباد

ما گدا و تو جواد ابن جواد

ای ترابت طینت ماه رجب

ای جمالت زینت ماه رجب

ماه گردون سائلت را دستبوس

آفتاب دیدۀ شمس الشّموس

خلق عالم آشنای جود تو

جود محتاج گدای جود تو

چهره ات چون روز شب را نور داد

عاشر ماه رجب را نور داد

تو رضا را گوهر یکدانه ای

نازنین ریحانۀ ریحانه ای

پیش جود تو کرامت زنده شد

با وجود تو امامت زنده شد

ای درخشیده میان دو علی

ای ولیّ حقّ و باب سه ولی

کیست مانند تو در دور زمان

بر پدر کشته دهد حرز امان

عفو از عفوت به غیرت آمده

جود از جودت به حیرت آمده

عفو جزوی از وجود چون تویی

جود می نازد به جود چون تویی

نور علمت دل ز عالم می برد

هوش از یحیی ابن اکثم می برد

این تویی با آنهمه قدر و جلال

در سنین کودکی پیر کمال

سر کشان علم سر کوبت شدند

عالمان دهر مغلوبت شدند

تا تو در محفل کنی طرح سؤال

پور اکثم کودکی گنگ است و لال

ایکه پیش از دل تو در دل زیستی

وصف تو گفتم ندانم کیستی

شمس هشتم را سرو سینه ای

چارده معصوم را آیینه ای

پیشتر از خلقت بودی امام

بر تو و بر خلقتت بادا سلام