ای یادگــار عتــرت و قـرآن بیا بیا جان‌ها به لب رسیده ز هجران بیا بیا گردیده سخت گلۀ بی صاحبت اسیر در چنـگ گرگ‌هـای بیابــان بیا بیا بشنـو صـدای نالـۀ مـولا درونِ چـاه تا چنـد چشم فاطمـه گریـان بیا بیا تا کی سـر حسین بـه بـالای نیزه‌ها؟ تا کی به خـاک آن تـن عریان بیا بیا تا کی کبـود قامت زینب ز کعـب نی؟ تا کـی غـریب عتـرت و قـرآن بیا بیا تا چند دست‌های عمویت به روی خاک تا چنــد عمه‌هــات پریشــان بیا بیا سقـای سـر بریـدۀ صحــرای کــربلا گویـد همـاره بـا لـب عطشان بیا بیا گر بی‌تو صبح عید برآید به چشم ماست دلگیر تـو ز شام غریبــان بیا بیا روز فراق بـاغ و گلستان بـرای ما باشد سیه‌تر از شب زنـدان بیا بیا اشعار «میثم»ات شده فریاد انتظار تـا عمـر او نیافتــه پایـان بیا بیا
