ای ذکر جان ثنای تو یا باقرالعلوم

وی حرف دل دعای تو یا باقرالعلوم

ای مصطفی سلام فرستاده سوی تو

از جانب خدای تو یا باقرالعلوم

دشنام داد دشمن و گردید عاقبت

شرمنده از عطای تو یا باقرالعلوم

هر دم هزار قافلة دل کند صفا

در صحن با صفای تو یا باقرالعلوم

جرم من و شفاعت تو ای شفیع خلق

درد من و دوای تو یا باقرالعلوم

علم و کمال و حکمتو توحید جان گرفت

از نطق جانفزای تو یا باقرالعلوم

فردا به خلد ناز فروشم، اگر شوم

محشور با ولای تو یا باقرالعلوم

یک لحظه وا کند گره از کار عالمی

دست گره گشای تو یا باقرالعلوم

دردا که صبح و شام هشام از ره ستم

کوشید بر جفای تو یا باقرالعلوم

با اینهمه عنایت و لطف و عطا نبود

ز هر ستم سزای تو یا باقرالعلوم

در گوشه بقیع مزار غریب تو است

تاریخ رنجهای تو یا باقرالعلوم

طفلی دو ساله بودی در شهر شام شد

کُنج خرابه جای تو یا باقرالعلوم

بالله قسم رواست که چشم تمام خلق

خون گرید از برای تو یا باقرالعلوم

گفتی که شیعیان تو در سال در منا

گریند در عزای تو یا باقرالعلوم

مظلوم زیست کردی و مسموم کین شدی

این بود ماجرای تو یا باقرالعلوم

دردا که شد نهان به دل خاک در بقیع

روی خدا نمای تو یا باقرالعلوم

شهر مدینه شهر نبی لاله‌زار وحی

گردید کربلای تو یا باقرالعلوم

هرجا سفر کنم دل من در بقیع تو است

دارم بسر هوای تو یا باقرالعلوم

این فخر «میثم» است که هم مادح شماست
هم مرثیت سرای تو یا باقرالعلوم