گر بی تو بگذرد عمر بگذار تا بمیرم

ور با تو بایدم زیست آخر چرا بمیرم

یا بنگرم به حسنت یا چشم خود درآرم

یا دامنت بگیرم در دست، یا بمیرم

یک عمر با شمایم باشد همین دعایم

هم با شما بمانم هم با شما بمیرم

گر عضو عضوم از هم گردد جدا هماره

خوشتر بود که یکدم از تو جدا بمیرم

یک عمر زهد و طاعت بی مهر توست نارم

حتّی اگر به مروه یا در صفا بمیرم

ای شمع جان برافروز تا در هوات هر روز

هم دم به دم بسوزم هم بارها بمیرم

با عشق، زنده هستم خاک درِ تو هستم

گر بر زمین دهم جان یا در سما بمیرم

در شعله می توان سوخت لب تشنه می توان مرد

یارب مباد روزی بی کربلا بمیرم

خیزد زبند بندم آوای نینوایی

از بس که دوست دارم در نینوا بمیرم

من «میثم» تو هستم دل بر غم تو بستم

باشد که همچو میثم بی دست و پا بمیرم