صحنه ای بس جان فزا و دل نشین دارد بقیع
رنگ و بو از لاله های باغ دین دارد بقیع
گشته دامانش زیارتگاه قرص آفتاب
سایه از بال و پر روح الامین دارد بقیع
زآسمان وحی دارد در بغل خورشیدها
گر چه جا در دامن خاک زمین دارد بقیع
تا چراغش قبر بی شمع و چراغ مجتبی است
روشنی در دیده اهل یقین دارد بقیع
خرمنی از مشک جنّت بر سر هر تل خاک
از غبار زین العابدین دارد بقیع
تا توسل بر مزار حضرت باقر برند
یک جهان دل در یسار و در یمین دارد بقیع
صادق آل محمّد (ص) خفته در آن خاک پاک
راستی فیض از امام راستین دارد بقیع
لالۀِ عباّسی از دامان پاکش سرزند
خُرّمی از تربت امّ البنین دارد بقیع
قبر ابراهیم را بگرفته در آغوش جان
فیض ها از پیکر آن نازنین دارد بقیع
خاک آن صحرا صدف، دُرّ فاطمه بنت اسد
گوهری چون مادر حبل المتین دارد بقیع
پیکری گم گشته در اشک امیرالمومنین
لاله ای از رحمة للعالمین دارد بقیع
بر مشام (میثم) آید بوی قبر فاطمه
سینه ای خوش بو تر از خلد برین دارد بقیع
