چو نی با هزاران نوا می روی
به سرعت سوی نینوا می روی
عزیز دل حضرت فاطمه
خدا را! دل شب کجا می روی؟
مدینه صدا می زند سیّدی
چرا اینقدر بی صدا می روی
بلا دم به دم آیدت پیشباز
مگر جانب کربلا می روی
به گهواره خواب است شش ماهه ات
اگر می روی، شب چرا می روی؟
شگفتا که با هیجده دسته گل
به بزم وصال خدا می روی
دلت رفته در گودی قتلگاه
سراپا به شوق لقا می روی
خداحافظ کاروانت حسین
شهادت گوارای جانت حسین
مدینه! بزن ناله ی آتشین
که دخت علی گشته محمل نشین
مدینه! در این تیره گی های شب
کجا می رود ماه امّ البنین
مدینه چه کردی مگر با حسین
که با گریه شد دور از این سرزمین
مدینه به اهل مدینه بگو
بگردید دورش حسین است این
کجا می روی یوسف فاطمه
گرفتند گرگان به قتلت کمین
مطاف تو در گودی قتلگاه
طواف تو افتادن از صدر زین
نماز تو در زیر شمشیرها
وضوی تو از خون زخم جبین
بیابان پر از اشک زهرا شده
صدای جرس واحسینا شده
بنالید با زینب ای اختران
که آواره در کوه و صحرا شده
بخوان ساربان با نوای هدی
که محمل نشین دخت زهرا شده
به سقّا بگو یده دریا نکن
که از گریه هر دیده دریا شده
بگویید با خیل سربازها
که سربازی اصغر امضا شده
زهی کاروانی کز آغاز راه
برای شهادت مهیا شده
نه تنها تو خون خدایی حسین
خدا خونبهای تو تنها شده
