قم بیت اهل بیت بود دل کبوترش

از روضه ی بهشت بخوانید برترش

این سرزمین، مدینه ی اهل ولایت است

معصومه ی مکرّمه زهرای اطهرش

ممدوحه ی ائمّه ی اطهار فاطمه

محبوبه ی خدای تعالی چو مادرش

بانوی آسمان و زمین است جبرزیل

تعظیم آورد به رواق منوّرش

بالله عجیب نیست اگر بشنود پدر

بوی بهشت از نفس روحپرورش

زوّار قبر مخفی زهرای اطهر است

هر کس که گشت زائر قبر مطهّرش

دخت امام بانوی دنیا و آخرت

اخت الرّضا سلام خدا بر برادرش

چون ناقه اش به عرصه ی محشر قدم نهد

خوانند، خلق زینب و زهرای دیگرش

زهرا زند تبسّم و زینب گوید زهی

خوانم اگر شفیعه ی فردای محشرش

دیدند در جمال خدایی زکودکی

گل بوسه های حضرت موسی ابن جعفرش

فخریّه ای که داشت محمّد (ص) به فاطمه

دارد امام موسی جعفر به دخترش

پیوسته افتخار کند حضرت رضا

با آن شرف حضرت معصومه خواهرش

عیسی کند به چرخ چهارم زیارتش

موسی به احترام زند بوسه بر درش

آئینه ی صفات و کمالات فاطمه است

قدر و جلال و مرتبه و حسن و منظرش

هر صبح دم مراجع شیعه به افتخار

تعظیم می کنند چو عبدی برابرش

فردوس، عطر خلد ستاند زتربتش

رضوان نهاده رخ به قدم های زائرش

هر کس که گشت زائر او در بهشت قم

واجب بود بهشت زخلاّق داورش

معصومه کیست کوثر دامان کوثر است

خوانید بعد فاطمه مصداق کوثرش

جبریل بی محبّت او بال اگر زند

آتش کشد شراره به گردون زشهیرش

بر خاک آستانه ی این بانوی بهشت

حورا اگر سر ننهد خاک بر سرش

بانوی شهر خون و قیام است و روز و شب

استاده جنّ و انس و  ملایک به محضرش

صدها فرشته بر سر گلدسته های او

هر یک بود ترانه ی الله اکبرش

پیوسته از زنان بهشتی سلام باد

بر تربت مقدّس و بر جان و پیکرش

بوی بهشت می وزد از گرد چادرش

نور خدا دمیده زهر تار معجرش

پیوسته از خدای سلام دمادمش

همواره از رسول درود مکررش

من کیستم که مدحت معصومه آورم

زیرا ائمّه اند همه مدح گسترش

روز ورود از در و دیوار شهر قم

می شد نثار، عطر و گل و مشک و عنبرش

او شمسه ی منبر سپهر فضیلت است

کز دور دیده اند خلایق چو اخترش

در حشر، کار فاطمه آید زدست او

سوگند می خورم به خدا و پیمبرش

شهر قم آمده حرم یازده امام

صحن و سرای حضرت معصومه زیورش

«میثم» که سُکر و سِحر حلال است نظم او

حق ریخته شراب طهورا به ساغرش