هلال یک شبـه! ای ماه آفتاب‌جمال

چـه شـد کـه یک شبه گشتی به نوک نیزه هلال

غـــروب اول مَـــه رؤیـت هــلال کنند

کسی نکرده به هنگام ظهر،استهلال

نیاز نیست بخوانی بـه نوک نی قرآن

کـه بـا قیـام تـو قرآن گـرفته استقلال

روابود سر نی چون به عارضت نگرند

یُسَبِّحـــونَ لَــــه بِــــالغُـــدُّو و الآصــال

جــزای آن همـه احسـان مصطفی این بود

که خون پاک توشددرمه حرام،حلال؟

گمان نبـود که در کوفه با چنان عزّت

ز ما بـه نـان و به خرما کنند استقبال

گهی بـه دور سـرت،گاه در کنار تنت

دلـم بـود سـر نی دیـده جانب گـودال

ز نـوک نیـزه تبسـم بزن به فاطمه‌ات

که می‌زنددلش ازبهر بوسه‌ات پروبال

هـلال ختـم رسـل سرزده است بر سر نی

رواست تـا کـه بگوید اذان دوباره بلال

به دفترِ دلِ مجروح «میثمت» ثبت است

که اهل کوفه چه کردند بـا محمّـد و آل