حلّه ام احرام خون تلبیه ام زمزمه 

زمزم من تشنگی کعبۀ من علقمه

حضرت زهرا قبول کرده به فرزندی ام

زادۀ ام البنین شد پسر فاطمه

العطش کودکان، قلب مرا پاره کرد

ورنه زشمشیرها، نیست مرا واهمه

کاش همان دم که تیر آمده و بر مشک خورد

تیغ اجل داده بود، عمر مرا خاتمه

گر بپذیری منم در دو جهان خادمت

ای به جنان مام من، مام تو را خادمه

ساقی اطفال من، آب روان موج زن

خشک شده از عطش، اشک به چشم همه

عاقبت از بار غم، سرو قدش گشت خم

آن که بود عرش را قامت او قائمه

نالۀ (میثم) اگر شعله به جان می زند

از دل سوزان ماست بر لب او زمزمه