خاموشم و تاریکم نارم ده و نورم کن

با حجر و وصال خود سورم ده و شورم کن

پیش قدمت خاکم باشد که کنی پاکم

هم جام طهورم ده، هم مست حضورم کن

در شادی و غم شادم زیرا به تو دل دادم

هم مست غمم گردان هم غرق سرورم کن

تا زنده به آوای رب ارنی گردم

یا سینه سینیم یا آتش طورم کن

ای آیت نور من ای جنت و حور من

یک جلوه کن و فارق از جنت و حورم کن

نزدیک بخود گردان راهم ده و راهم ده

از دام خودیت ها دروم کن و دورم کن

اعجاز سلیمان کن تا هم سخنت گردم

در خاک سر راهت مورم کن و مورم کن

هر چند گنه کارم من «میثم» این دارم

مشمول عنایات دادار غفورم کن