خوشا آن دل که امشب در بر جانانه برگردد
به کوی آشنا از دامن بیگانه برگردد
دل هر جائیم امشب مقیم کوی دلبر شد
مبادا دست خالی از در این خانه برگردد
به کوی دوست از هر سو هجوم آورده اند اما
خوشا آنکس که عاقل آید و دیوانه برگردد
دلم در تیرگی گم گشته ای یاران چراغی کو
که در کوی حقیقت از ره افسانه برگردد
قفس را بشکن و آنگه پر و بالم بده یا رب
که این مرغ اسیر امشب به سوی لانه برگردد
کمند ناله، دلبر را به سویت می کشد ای دل
به آهی احمد از منبر سوی حنّانه برگردد
به نار عشق یار امشب بسوزانید «میثم» را
مبادا شمع روشن ماند و پروانه برگردد
