کیم که با تو کنم گفتگو عزیز دلم 
عنایت تو به من داده رو عزیز دلم 
سیاه روتر و بی‌آبروتر از من نیست 
مگر دهی تو به من آبرو عزیز دلم 
بسوز و آب کن و آتشم بزن که کنم 
چو شمع، گریۀ‌ بی های و هو عزیز دلم 
اگر عزیز دل خود تو را صدا نزنم 
چه خوانمت؟ چه بگویم؟ بگو، عزیز دلم! 
توان گفتن یا بن الحسن نمانده دگر 
که گریه عقده شده در گلو، عزیز دلم 
کنار قبر علی، یا کنار قبر حسین 
بگو کجات کنم جستجو عزیز دلم؟ 
گرفتم آنکه بیایی بدین سیه‌رویی 
چگونه با تو شوم رو به رو عزیز دلم؟ 
بیا که فاطمه بعد از هزار سال هنوز 
کند ظهور تو را آرزو، عزیز دلم 
هنوز یاد لب تشنگان کرب و بلا 
نگاه توست به دست عمو، عزیز دلم 
به یاد حنجر خشکی که نهر خون گردید 
رود ز دیده سرشکم چو جو، عزیز دلم 
به جستجوی تو «میثم»روا بود که چو باد 
تمـام عمـر رود کـو بـه کـو عزیز دلم