مساجد خانه پروردگارند
بهشت مؤمنین رستگارند
مساجد محفل قرب الهند
خدا و خلق را میعادگاهند
مساجد خانه راز و نیازند
مساجد کعبه اهل نمازند
الا یاران به مسجد ره بپوئید
غبار غربت از خاکش بشوئید
خدا بر اهل ایمان با خط نور
به تعمیر مساجد داده دستور
منافق هم به مسجد همچو مرغی است
که در بین قفس آرامشش نیست
الا قدر مساجد را بدانید
نماز خویش در مسجد بخوانید
اگر هستید جویای شفاعت
نماز آن هم به مسجد با جماعت
اگر یکسر قلم گردند اشجار
و یا گردد مرکب بحر بسیار
زمین و آسمان گردند مصحف
قلم گیرند جن و انس بر کف
شود کار همه آنان نوشتن
ثواب رکعتی نتوان نوشتن
زمسجد خانه ای محبوب تر نیست
بهشتی از مساجد خوبتر نیست
الا ای جانتان پروانه حق
مبادا پا کشید از خانه حق
نماز خویش را در خانه خوانید
دریغا قدر مسجد را ندانید
زقید و بند دنیائی جدا باش
به مسجد آی و مهمان خدا باش
تو زینت ده به مسجد با نمازت
که ذات حق شود مهمان نوازت
تو عبد خالق او را عزیزی
چرا آخر زمسجد می گریزی
خدا کرده زمسجد برتو در باز
چرا بر خالق خود می کنی ناز
تو را باشد به دل حب خدائی
مکن از بیت محبوب جدائی
زمسجد می کنی رو سوی دیگر
مگر تو با خدا قهری برادر
بیا در بیت حق بر بند قامت
و گر نه بیم دارم در قیامت
نباشد در دلت نور هدایت
کند فردا زتو مسجد شکایت
برادر بیت حق سرمایه توست
که مسجد بهترین همسایه توست
چرا همسایه را تنها نهادی
غریب شهر خود را وانهادی
به اشک شوق خود «میثم» وضو گیر
برو از خاک مسجد آبرو گیر
