نقد جان برکف و شرمنده ببازار تواَم 
که بدین مایۀ ناچیز خریدار تواَم

سنگ ها از همه سو بر من آزاده زدند
به گناهی که در این شهر گرفتار تواَم

کو به کو دردل شب گردم و گریم تا صبح
همه خوابند و من سوخته بیدار تواَم

دست از دار جهان شسته بپای قدمت
جان بکف دارم و مشتاق سرِدار تواَم

گرچه آواره در این شهر یتیمان منند
یاد اطفال تو و عترت اطهار، تواَم

کام خشکیده ولی آب ننوشم هرگز
تشنه ام تشنه ولی تشنه دیدار تواَم

دُرّ دندان من از درج دهن ریخت چه غم؟
یا چوب ستم و لعل گهربار، تواَم

پیش دشمن همه خندند ولی من گریم
چه کنم عاشق دلسوختۀ زار تواَم

تا دم مرگ بیاد تو لبم زمزمه داشت
همه دیدند که سرباز وفادار تواَم

«میثم» بی سروپایم که اگر بپذیری
خار افتاده بخاک ره گلزار تواَم
 

center