صد بحر کرم از تو و یک چشم تر از من

لطفی کن و این خون جگر را بخر از من

خاموشی آتش بود از مرحمت ابر

باران کرم از تو و کوه شرر از من

در کوی تو زوّار گنه کار زیادند

امّا نبود هیچ کس آلوده تر از من

من عبد گنه کار و تو مولای رئوفی

رأفت زتو زیبنده بود چشم تر از من

من از نظر افتاده و تو چشم خدایی

ای چشم خداوند مپوشان نظر از من

تن خسته و کوه گنهم بر سر دوش است

این کوه گنه سخت شکسته کمر از من

آقایی و زوّار نوازی همه از تو

بار گنه و خجلت و اشگ بصر از من

ای یوسف زهرا نظری کن که نمانده

جز نامه ی آلوده زعصیان اثر از من

دریاب مرا ای پسر موسی جعفر

آن روز که در حشر گریزد پدر از من

من غیر عطا از تو دگر هیچ ندیدم

تو غیر خطا هیچ ندیدی دگر از من

من «میثم» دار توام ای دوست دعا کن

جز میوه ی نخل تو نماند ثمر از من