ساقی تشنه لب کرب و بلا واعطشا

قحط آب است در این دشت و بلا واعطشا

کودکان جمله نهادند دل خویش به خاک

می رود ناله دلها به سما واعطشا

گر چه ای ساقی طفلان تو ز ما تشنه تری

نگهی کن به لب تشنۀ ما واعطشا

داده است اصغر بی شیر زگهواره پیام

کی عمو واعطشا واعطشا واعطشا

ای ز طفل شده آب آور عترت مپسند

بلبل فاطمه افتد ز نوا واعطشا

ای به شیریت زده شیر خدا بوسه بدست

دست بر یاری عترت بگشا واعطشا

دست اطفال دل شب که به بالا می رفت

همه در حقّ تو کردند دعا واعطشا

حاجران را ز عطش خشک شده زمزم چشم

ای لبت زمزم خشک شهدا واعطشا

مشک بی آب و لب خشک و دو چشم تر ما

با تواند ای پسر شیر خدا واعطشا

سعی کن ای به فدای تو و سعیت «میثمم»

خیمه ها مروه فرات است صفا واعطشا