تا مهر را تجلّی و تا ماه را ضیاست

ما و تو را دو راه به هر گام پیش پاست

یک راه راه عزّت و ایمان و بندگی

یک راه راه معصیت و ذلّت و خطاست

در بین این دو، خلق نمودند اختیار

قومی ره کجّی و دگر قوم راه راست

قومی اسیر نفس و به شیطان گرفته خو

قومی تمام همتشّان انس با خداست

بس لانه ها که در دل شب بستر زنا

بس خانه ها که وقت سحر سنگر دعاست

قومی به دور کعبه و فوجی به دور بت

آن طالب خدا شده این پیرو هواست

آن عاشق ترانه و آهنگ مبتذل

این مست گریۀ سحر و ذکر ربنّاست

او در پی معاویه این در ره علیست

هر کس به قدر همّت خود هر چه خواست خواست

این می رود که جایزه ای گیرد از یزید

این با حسین خفته در آغوش کربلاست

حال ای جوان بگو تو طرفدار کیستی

این اختیار راه به دستت، دلت کجاست

محصول کلّ عمر تو دور جوانی است

طفلیت بوده پستی و پیریت انزواست

بیچاره آن کسیست که با چارده چراغ

در تیره چاه فتنۀ ابلیس مبتلاست

هشدار تا رهت نشود از علی جدا

هر کس که از علیست جدا از خدا جداست

از سفره ی معاویه بگذر بیا بیا

دور علی بگرد علی کعبۀ ولاست

بیگانه با گناه بود در تمام عمر

هر کس که با پیمبر و آل وی آشناست

«میثم» به هوش باش که از دامن گناه

هر کس فرار کرد و آغوش مرتضاست

روز نهم ربیع روز نصر است

بر پیرو اهلبیت شادی حصر است

بفرست دمادم به محمّد (ص) صلوات

کآغاز امامت امام عصر است