طوف دل کن که حرمخانه دلدار اینجاست

به کجا میروی آرامگه یار اینجاست

گوهر خویش مکن عرضه به هر کس ای دوست

بازآر از سر بازار خریدار اینجاست

رشته دل به همان نرگس بیمار ببند

تا ببینی که شفای دل بیمار اینجاست

چند با سرزنش خار مغیلان سازی

راه خود دور مکن آن گل بی خار اینجاست

شمع محفل نشدی درس زپروانه بگیر

تا بسوزد همه هستیت بیا نار اینجاست

نه سوی دیر برو نه ره بتخانه بگیر

زائر کعبه دل باش که دلدار اینجاست

روز و شب بر سر بازار جهان گردیدیم

یوسفی را که ندیدیم به بازار اینجاست

سجده باید به خم ابروی دلدار آورد

تا ابد قبله دل های گرفتار اینجاست

فیض از نخل پر از میوه میثم گیرید

که تجلیگه صد میثم تمار اینجاست