یا علی عبد شرمسار توام

هر که ام زائر مزار توام

آنچه یک عمر آرزو کردم

در حریمت به دست آوردم

جنّت من دیار تو است علی

کعبۀ من مزار تو است علی

گر نهند آفتاب را به کفم

نیست مانند سایۀ نجفم

سالها دُّر ز دیدگان سفتم

همۀ عمر یا علی گفتم

سنگ بودم که گوهرم کردند

زائر قبر حیدرم کردند

یا علی یا علی گنه کارم

روز محشر فقط تو را دارم

تو حیات من و ممات منی

حجّ من صوم من صلاةِ منی

جنّت من به خاک تربت تو است

اشک چشمم نثار غربت تو است

به تجلاّی تو درخشیدم

با ولای تو شیر نوشیدم

شیر من کوثر ولای تو بود

ذکر لالائیم ثنای تو بود

تا زبان را به حرف بگشادم

پدرم داد یا علی یادم

تا که طفلی دو ساله گردیدم

تاب برخواستن به خود دیدم

شاد بابا ز نوش خندم کرد

یا علی گفت تا بلندم کرد

مدح  امیرالمؤمنین علیه السلام

نخستین نقش عالم یا علی بود

تمام اسم اعظم یا علی بود

ملایک را پس از ذکر خداوند

ز هر ذکری مقدّم یا علی بود

چو جان در پیکر آدم دمیدند

هماندم ذکر آدم یا علی بود

از آن شد بر خلیل آتش گلستان

که ذکر او دمادم یا علی بود

اگر آن بت شکن بر کف تبر داشت

همان نقش تبر هم یا علی بود

عصا در دست موسی یا علی گفت

دم عیسی ابن مریم یا علی گفت

از آن شد بطن ماهی جای یونس

که ذکرش در دل یم یا علی بود

به چاه و تخت شاهی ذکر یوسف

چه در شادی چه در غم یا علی بود

اگر موسی کلیم الله گردید

کلام او مسلّم یا علی بود

دعای حاجیان بر گرد کعبه

صدای آب زمزم یا علی بود

به بام آسمان از صبح آغاز

فلک را نقش پرچم یا علی بود

چو هنگام ولادت گریه کردم

به صورت نقش اشکم یا علی بود

کجا می سوخت شیطان گر ندایش

در اعماق جهنّم یا علی بود

نمی شد خلق دوزخ گر ز آغاز

ندای خلق عالم یا علی بود

ز بسم الله تفسیرش عیان است

که قرآن مجسّم یا علی بود

از اوّل تا به آخر هر چه خواندیم

تمام نخل «میثم» یا علی بود